Bevalling 02

Ervaringsverhaal Geboorte

Deel dit bericht

De geboorte. Wat een mooi thema. En helemaal op mijn lijf geschreven, letterlijk! In de vorm van striae, los vel en nog wat kleine details die ik jullie bespaar. Maar het thema geboorte/de bevalling is de reden dat ik haptotherapeut geworden ben en de reden dat Platform Spruit bestaat. Ik heb die tijd als heel bijzonder ervaren en heb ontdekt hoeveel kennis er niet algemeen bekend is die wel algemeen zou moeten zijn.

De geboortes van onze kinderen waren stuk voor stuk bijzonder. En eigenlijk ook helemaal niet. We hoefden er de deur niet voor uit. We hoefden alleen bij de geboorte van onze 2e de verjaardagsvisite af te bellen voor de oudste. Zo heel gewoon was het. Alleen in deze super technologische en gemedicaliseerde tijden waarin elk risico het liefst vermeden wordt, toch bijna zeldzaam te noemen.
Als je wilt weten hoe mijn bevallingen zijn gegaan, kun je die uitgebreid beluisteren in de mooie podcast van Jenny op den Camp, Bevallen de Sunny Side.

Ik wil nu graag met je delen wat ik belangrijk vond tijdens mijn eigen bevallingen en de bevalling waar ik bij was als doula.

Bevallen doet 2 dingen tegelijk. Het maakt een vrouw heel kwetsbaar, maar ook super krachtig. Als beide aspecten gerespecteerd worden in de barende vrouw maakt dat de ervaring een van liefde. Goed zorgen voor de behoeftes van de barende, zoals masseren, drinken pakken en anderszins vragen wat je kunt doen om het comfort te vergroten, dat is het kwetsbare stuk respecteren. Dat is zorgen.

Bij eventuele problemen die zich voordoen tijdens de baring met de vrouw overleggen wat de vervolgstappen moeten worden en haar om toestemming vragen om iets met haar lichaam te mogen doen (zoals een inwendig onderzoek) is haar kracht respecteren. Zij alleen voelt haar kind zakken, zij alleen voelt haar lichaam openen. Zij alleen voelt de intensiteit van haar weeën. Zij alleen heeft persdrang of niet. Neem haar serieus. Respecteer haar innerlijk weten. Dat is het krachtige stuk respecteren. Dat is autonomie accepteren.

Dat kan veel oproepen hè, die term innerlijk weten? Het klinkt al snel zweverig. Even een vergelijking: tijdens een wandeling in een natuurgebied met een gids vertelde hij dat vossen de bessen van de struik waar we voor stonden eten wanneer zij last hebben van wormen. Sta daar eens bij stil. Wij zien het als feit dat dieren voelen wanneer hun conditie niet goed is en weten welke plant ze moeten eten om het euvel op te lossen. En hoe kijken wij dan naar onszelf? Hoe gaan wij om met zwangere vrouwen? Als kwetsbare wezens die beschermd moeten worden, tegen de gevaren van de wereld en tegen zichzelf? Waar is het vertrouwen in de vrouw dat zij zelf weet wat ze nodig heeft? Dat ook zij een zoogdier is met instinct en een innerlijk weten. Ingegeven door duizenden en duizenden jaren van evolutie.

Ik wens een wereld waarin er balans is. Genoeg vertrouwen in de natuur om niet steeds met jeukende handen in te willen grijpen, maar genoeg respect voor de kwetsbaarheid van de moeder en haar kindje om goede liefdevolle zorg te verlenen. En als die grens moeilijk te vinden is, dan vraag je het aan de moeder in kwestie, zij weet wat ze nodig heeft. Meer hierover hoor je ook in onze podcast.

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row _builder_version=”4.8.0″ _module_preset=”default”][et_pb_column _builder_version=”4.8.0″ _module_preset=”default” type=”4_4″][et_pb_text _builder_version=”4.8.0″ _module_preset=”default”]

Céline kun je spreken in onze community!
Heb je een vraag of wil je iets weten?

Klik dan op onderstaande knop.
Leuk je daar te spreken.

[/et_pb_text][et_pb_code _builder_version=”4.8.0″ _module_preset=”default”]

Platform Spruit Community

[/et_pb_code][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]