Borstvoeding was voor mij iets wat ik natuurlijk ging doen.
Ik ging het niet proberen, ik ging er gewoon vanuit dat het me zou lukken. Ik luisterde niet naar verhalen dat het niet zou kunnen, ik wist gewoon (ergens diep van binnen) dat het mij zou lukken.
Misschien omdat ik het als kleine baby niet heb gehad?
Misschien omdat de bevallingen allesbehalve prachtig verliepen?
Ik heb uiteindelijk 60 maanden borstvoeding gegeven aan 6 baby’s. Tussen de 7 en 11 maanden per baby.
Makkelijk was het begin niet
Zeker niet na de spoedkeizersnede, de melk kwam veel later op gang en ik voedde elke 2 uur. Dat vonden mijn tepels niet fijn.
Kloven zijn de hel. Je weet dat je moet ontspannen, anders komt de toeschietreflex niet, maar je weet ook dat het aanhappen gruwelijk pijn doet. De ademhaling die ik nu anderen aanleer in de cursus HypnoBirthing® heeft me geweldig geholpen. Gelukkig wist mijn buurvrouw raad, pure lanoline en na een paar dagen kon ik weer ontspannen voeden.
Er zijn zoveel mooie momenten daar kan ik vele blogs over vullen. Hier een kleine opsomming.
Voeden tijdens het huwelijk van je zus of tijdens een verjaardag, terwijl niemand het in de gaten heeft. Voeden in het park met allemaal vrouwen om je heen die het prachtig vinden. Voeden in het winkelcentrum bij een lunchzaakje en zelf een heerlijk broodje eten. En voeden in de draagdoek, dat vond ik ook het toppunt van samen in een bubbel zitten.
Voeden deed ik overal, mijn baby had honger en ik ben van praktisch en gemakkelijk. Dus de plek die het dichtstbij was waar ik kon zitten was dé plek. Even genieten, even rusten. Ik vond het leuk (en mijn borsten ook na een ontsteking) om allerlei houdingen uit te proberen. Dus niet alleen de maria-houding. Ook de rugby-houding zoals hier op de foto.
Echt ik kijk er met zoveel plezier op terug!
Ik ben zo blij dat ik mijn tijd opeiste onder het werk voor het kolven (ik kolfde 4 keer om 2 voedingen bij elkaar te sprokkelen), terwijl ik genoot van de rust, een kopje thee en mijn me-time.
Daardoor kon ik het zolang vol houden.
En toen onze baby de fles weigerde, was dat lastig. Maar heel stiekem was ik ook blij. Ik hoefde niet te kolven en moest verplicht (ook onder het werk) even naar huis om te voeden en te genieten van die kleine.
