Een ervaringsverhaal over borstvoeding –
Céline Romijn

Alle begin is moeilijk is een bekend gezegde en zo ook bij mij.

De kraamhulp die kort na de geboorte van onze oudste binnenkwam bedoelde het heel goed, maar met haar koude vingers het hoofdje van dat kleine mensje tegen mijn tepel aanduwen had alles behalve het gewenste effect. Aanhappen wilde hij niet, dus kreeg hij al snel een flesje koemelk uit een pakje. Mij werd tepelhoedjes aangeraden, om het aanhappen te vergemakkelijken. Dat lukte een klein beetje. Ik heb wat aangeprutst. En ik had ook pijn. De frustratie liep op en al snel schakelde ik een lactatiekundige in. Carola Aerts kwam mij helpen. Misschien geholpen door haar achternaam, maar er kwam geen andere term in mij op dan engel. De aandacht en het vertrouwen dat ze me gaf waren hartverwarmend. Precies wat ik nodig had in die onzekere fase van mijn leven, als kersverse moeder van zo’n klein huilend frummeltje.
De tepelhoedjes gooide ik de hoek in, een tube dacterin had de pijn in no-time opgelost en met een dosis geduld en vertrouwen ging ik opnieuw oefenen met het aan laten happen door ons zoontje. Ik denk dat ik na een week of 6 de boel goed op de rit had en ontspannen kon voeden.

Ik ben niet preuts opgevoed en dat maakte het ook nog makkelijker om te voeden natuurlijk, waar ik ook was, ik kon altijd melk geven.

Voor mij is borstvoeding iets vanzelfsprekends en ik ben wat radicaal van aard. Voor mij werd voeden in het openbaar een soort statement. Ik zat er stiekem op te wachten dat er iemand een keer iets negatiefs over zou zeggen, zodat ik een discussie mocht voeren. Maar het goede nieuws is, ik heb in totaal 3,5 jaar altijd en overal gevoed en ik ben nog nooit aangesproken met een negatieve opmerking.

Een vol jaar genoot ik volop van de inimiteit met ons zoontje.

Ik leende een kolf toen ik ging werken en al snel investeerde ik in een goede dubbele kolf voor mezelf. Ik knipte 2 gaatjes in een oude bh en zo had ik een handsfree kolf kit. Zelfs op accu, dus ik was nooit afhankelijk van stroom. Op het werk hadden wij een mooie kleedkamer waar we mochten kolven, dus kijkend in een grote spiegel met de bekende lampjes eromheen liepen de flesjes vol. Een lieve collega had in dezelfde tijd haar 1e gekregen, dus planden we onze kolf momenten samen. Dat waar veel vrouwen tegen op zien was voor ons een gezellig moment van delen in alle bekommeringen van het nieuwe ouderschap.