Geboorte van onze dochter Ilse
De bevalling werd gepland tijdens mijn 37ste week en 3 dagen. Ik had een medische indicatie. De zorgverleners wilden mijn bekken ontlasten omdat tijdens mijn 1ste zwangerschap en geboorte ik ernstige bekken instabiliteit had en het 1ste kind met veel risico thuis geboren is. Onze zoon was 9,5 pond en 56 cm.
Tijdens mijn 2de zwangerschap heb ik door diverse omstandigheden veel stress gehad. Ik zat mentaal en lichamelijk helemaal niet goed in mijn vel. Ik zou heel goed begeleid worden tijdens de bevalling in het ziekenhuis. Mijn gynaecoloog, die op de hoogte was van alles wat er speelde, kon helaas niet zelf aanwezig zijn tijdens de bevalling. Hij was op vakantie. Hij verzekerde ons dat hij een goede overdracht zou geven. Uiteindelijk ging er veel mis.
Onze dochter werd zonder goede begeleiding geboren. Op de verloskamers was het heel druk en de verloskundige was met een andere moeder bezig die gelijk op ging met de bevallingsfases van mij Er zijn op dat moment inschattingsfouten gemaakt vanaf de weeën-opwekkingsgel tot het geboortemoment. Het begeleidend personeel had handen te kort en diegene die aan het bevallingsbed stonden hadden te weinig ervaring om mij goed te begeleiden. Het ging allemaal zo snel!
Onze dochter is zo op bed gegleden. Ik had geen echte persweeën, Ik voelde gewoon dat ze uit mijn buik was. Ik vertelde dit tegen mijn man en tegen het verplegend personeel wat om mijn bed stond. Ze waren zo perplex dat er in eerste instantie niet gereageerd werd. Mijn man sloeg in een reflex de dekens van mijn bed en ja daar lag ze. Half uit mijn schede, navelstrengel om de hals. Er heerste paniek en de verloskundige werd erbij gehaald en aan haar gezicht zag ik dat ze schrok. Ons meisje huilde heel zacht. Zij werd in een ziekenhuisdekentje gewikkeld en ik moest haar maar even bij me houden en weg was de verloskundige. We waren blij dat ze geboren was.
Maar eigenlijk was ik in shock. Nu noemen ze het een traumatische bevalling. We werden na een half uur wachten geholpen. Ik werd verschoond, onze dochter aangekleed en verzorgd. En de verloskundige, heeft zich diverse malen verontschuldigd. Ik kon tegen niemand duidelijk uitleggen wat het met mij gedaan had, de geboorte en alles wat er omheen gebeurd was.
Het is toch goed gegaan en je hebt een gezond kind. Door deze benadering voelde ik me totaal niet serieus genomen, door iedereen die te maken had met en rondom de geboorte van onze dochter.
Dit life event, haar geboorte, is het begin geweest van mijn zoektocht naar mezelf o.a. door naar mijn geboorteverhaal te kijken. Iets wat mijn hele leven als jong meisje, vrouw zijn bepaalde. Door niet goed naar mijn gevoel te luisteren en in mijn kracht te blijven staan.
Want ik wilde eigenlijk niet dat ik destijds een geplande bevalling kreeg en ik wilde dat ik geholpen werd door mijn eigen gynaecoloog.
Haar geboorteverhaal was voor haar jonge leven heel bepalend en nu nog als er situaties zijn waar zij veel stress ervaart. Ze was een “huilbaby”. De visuele cirkel waar we in kwamen en met de kennis van nu weet ik dat veel te herleiden was naar haar geboorteverhaal.
Tijdens mijn zoektocht naar mezelf, leerde ik wat heel erg belangrijk is voor iedere vrouw. Zelfliefde en -zorg. Luisteren naar je innerlijk stem en je OERkracht vertrouwen.
Als ervaringsdeskundige en de kennis die ik op gedaan heb tijdens het volgen van cursussen en opleidingen wil ik dit graag iedere moeder en hun baby, jonge meid en vrouw meegeven dat je preconceptie tot de geboorte erg bepalend kan zijn in haar levenHeb je een vraag of wil je iets weten?
